سنتهای فراموش شده ماه رمضان در تهران قدیم

زنانی که به گردش و چیدن گل سرخ مشغولند، به طبقات مختلف جامعه تعلق دارند. ولی همه محجوب و پوشیده اند و تنها در صورتی می توانیم به اختلاف طبقاتی شان پی ببریم که دستها، کفش ها و جوراب هایشان را ببینیم.

ترکیب خوش نشین در ادبیات رسمی ایران وارد شده و به آن دسته از ساکنان روستاها اطلاق می شود که نه زمین دار هستند و نه زمینی در اجاره دارند و نه با سهم بری از محصولی که می کارند معاش خود را تامین می کنند...

روستائیان معمولا تا اواسط زمستان اذوقه خود را به پایان می رساندند و پس از آن چون چیزی برای خوردن نداشتند، ناچار می شدند وام بگیرند که بتوانند تا فصل درو دوام بیاورند.

قحطی و کمبود آذوقه به وجود آمده در سرتاسر ایران به دلیل چپاول و غارتگری سربازان متحدین و متفقین از عمده ترین مشکلات دولت علاءالسلطنه به شمار می رفت.

پدیده تلگراف که از جمله اختراعات مهم بشر است که کمتر بدان پرداخته می شود، همچنان که به دشمنان اسلام و ایران سود فراوانی رساند در خدمت جهان تشیع نیز بود.

شهریه مکتب خانه ها در ماه مبلغ ده قران برای مکتب خانه های اعیانی ، پنج تا ده قران برای مکتب خانه های عمومی بود...

در کنار سقائی و آب فروشی بوسیله مشک، جماعتی هم بودندکه بوسیله کوزه و یا سبو و یا لاوک و انواع دیگری از وسایل شکستنی سفالین که مقدار معتنابهی در آن آب جای میگرفت به درخانه ها می رفتند و آب به اهل خانه می فروختند....

جنس این گروه ها با رفتار و فرهنگ جامعه مدرن بسیار فاصله دارد و حتی نمی تواند خود را با آن هماهنگ کند؛ به همین دلیل تغییر چهره می دهد و یا به حاشیه می رود.

در تاریخ ایران قاجار روزها و ماه هایی بودند که مردم از فرط گرسنگی به خوردن مردار و اجساد روی می آوردند...

اعتماد السلطنه در کتاب "الماثر والاثار" درباره ی ورود کالاهای تجملی اروپا به خانه های ایرانی می گوید:"امروز هیچ خانه ای از اغنیاء و متوسطین ایرانیان نیست مگر این که البته به مقداری از اسباب زینت مابین افراط و اقتصاد ...

ژنرال "تره زل" فرانسوی از فرستادگان ناپلئون به ایران در عهد سلطنت فتحعلی شاه آشکارا می گوید در ایران استعمال کالسکه ی سفری را مردم نمی دانند.

خانه‌ی اکثریت مردم شامل یک حیاط با چندین اتاق گرداگرد آن و یک مطبخ و انباری (پستو یا صندوق خانه) بود که عمدتا از مصالح "بوم آورد" ساخته می شد...